Lo Primtemps qu’ei arribat

Lo printemps qu’ei arribat lo temps de la vriuleta
Las mairs e las hilhòtas qui’s vòlen maridar
Que se’n van sus la prada tà se’n anar amusar.

I a un navèth pastor viengut non i a pas guaire
Diu quin bèth aire que’n charma las qui vòu
Si jo sabi deu plàser,jo’u balbarí mon còr.

Jo’t balharí mon còr si n’èras fidelòta
Tòca manòta e hè me’n lo serment
Las toas amistosotas non feniràn jamei.
Non j’a pas nat camin qui non n’aja travèrsa

Diu quin comèrce, la vita de ns’aimar
Per un moment de feblessa, si’ns calè separar.