La Plenta deù pastor

Aulhèrs de totas las contradas
Ça-vietz audir nostas dolors,
Qu’ei finit a jamei de véder tant d’aulhadas
Sus los nostes camins tots pingorlats de flors.

Au bèth miei deu primtemps, vriuleta berogina
Que leishavas lo lòc tau banèish savorós,
Tu qu’i seràs tostemps : çò qui va mancar hèra
Qu’ei lo son tan plasent deus charmants tringuerons.

Auprès de tu ma mia, que plori de tristessa,
Sovien-te d’aqueth temps un còp secat l’arrós,
Qu’enviavam lo pigon guardar las aulheretas
E tots dus suu gason, cantavam ua cançon.

Adara tot solet capsús de la montanha,
Çò qui’m turmenta mei que las nostas amors,
Qu’ei de saber que lèu, sus aquera pelosa,
Non cherirèi pas mei los petits anherons.